€ EUR
In yoga moeten we, net als in de natuur, rooten om op te stijgen.
Dingen die yoga -leraren zeggen
Veel yoga -leraren zijn praters. Het gaat een beetje bij het territorium. In de loop van een uur leidt je leraar je in en uit poses, en biedt vaak afstemming instructies en misschien anekdotes of inspirerende gedachten onderweg. Je leraar zegt zoveel dingen dat sommigen van hen gewoon in het ene oor en het andere kunnen passeren. Dat is oké, want je hoort wat je moet horen als je het moet horen.
U hoort misschien "Verankeer uw bekken op de vloer" Cobra pose Maanden of misschien zelfs jaren en dan, op een dag, weet je wat het betekent en je kunt het doen. (Inhaleer door je anus is misschien nooit logisch, of misschien, wie weet, een wonderbaarlijke dag, dat zal het doen.)
Een dergelijk gezegde is ‘wortel om op te stijgen’. Ik heb een leraar die het in elke klas vaak zegt, maar pas recent begon het echt in te zinken. En toen het eenmaal deed, werd het het meest diepgaande ding ooit. Het begon logisch te zijn in zowat elke yogapose en, net als het beste yoga -advies, om implicaties te hebben die ver voorbij het matwerk dat we in de klas doen.
Het lichaam wortelen
De cue ‘wortel to strijg’ komt voornamelijk uit de Anusara -yoga -methode. Hoewel Anusara een veel lager profiel heeft gehad sinds het vertrek van oprichter John Friend te midden van beschuldigingen van wangedrag in 2012, houden veel van de afstemmingsinstructies van de invloedrijke hoogtijdagen nog steeds stand.
Het idee achter de keu is dat elke pose vanaf de grond wordt opgebouwd. Welk deel van je lichaam is ook in contact met de aarde is je bron van stabiliteit. (Stel je voor dat er aarde is onder je stabiele en comfortabele (Liforme, natuurlijk!) Mat als je binnen bent.) Daarom werken we aan het cultiveren van sterke, Actieve voeten en handen die de grond grijpen.
In zittende houdingen, met beide kontwangen stevig op de vloer, kunnen we ons veilig en geaard voelen, zodat we onze aandacht veilig naar binnen kunnen richten en mentale vrijheid en duidelijkheid kunnen ervaren. Als we in een zittende wending gaan, moeten we eerst een ankerpunt vestigen als de oorsprong van onze rotatie.
In staande houdingen gaan we door de hele voet en omhoog in het been om te groeien uit een plaats van veiligheid. De afdichting tussen onze voeten en de grond wordt Pada Bandha genoemd. We besteden aandacht aan hoe onze voeten op de mat worden geplaatst, omdat dat het toneel voor ons vormt heupuitlijning (evenals het beschermen van het kniegewricht onderweg). Soms betekent dat de voeten een beetje breder nemen in een Warrior Pose of in een uitval voor balans. Zodra het onderlichaam veilig is, kunnen we vrijheid in het bovenlichaam ervaren.
In armbalansen en inversies nemen onze handen de plaats in van onze voeten op de vloer en worden zo de bronnen van onze stabiliteit. Hasta Bandha, waarin de handen door de vingertoppen worden geactiveerd, helpt het gewicht door de hand te verdelen en wat druk uit de polsen te nemen en stabiliteit te bieden. Het onbekende gevoel om door de handen geworteld te zijn terwijl de voeten de vloer verlaten, leert ons dat het OK is om te experimenteren en onszelf verder te strekken wanneer we voor het eerst een sterke basis hebben gevestigd.
Down to earth
Natuurlijk zullen we er ook allemaal metaforisch over worden, want als je eenmaal begint te rooten om op je yogamat te stijgen, begin je te zien hoe de praktijk van nature ook overbrengt naar de rest van je leven. In uw werk, in uw relaties, in het ouderschap, is het veel moeilijker om dingen te laten werken wanneer onze energie overal verspreid is.
Daarom hunkeren we aarding yoga Dat brengt ons in ons lichaam en meditatiepraktijken die onze geest richten op het huidige moment. Zodra we ons op ons gemak voelen in onszelf en in staat zijn om onze gedachten en acties met wat onthechting te observeren, kunnen we onze aandacht vestigen op alle uitdagingen en stijgen om hen aan te gaan.
Een standpunt innemen
De natuur is de leraar van Yoga, altijd beschikbaar om te demonstreren hoe het is gedaan. Planten gaan een deel van het jaar slapend, waardoor ze hun energie onder het oppervlak behouden. Wanneer de tijd rijp is, sturen ze nieuwe groene bladeren op en strekken ze wankele kleine ledematen uit in alle richtingen. De stabiliteit en het gemak komen in balans. De wind kan de bovenste ledematen schudden, maar in de meeste gevallen geldt de kofferbak. Niet elke tak draagt vrucht, maar zolang de wortels blijven, is er een kans voor de cyclus om te herhalen.
Als we de metafoor een beetje dieper nemen (je wist dat we dat zouden doen!), Beginnen we, wanneer we de aarde in de aarde gronden, een grotere verbinding met de natuurlijke wereld beginnen te voelen. Terwijl de scheiding tussen mensen en planeet wegvalt, beginnen we het milieu persoonlijk te nemen. Elke flagrante minachting voor het behoud van middelen of rechtvaardiging van vervuiling omwille van de vooruitgang beledigt ons.
Terwijl we onze dagen doorlopen, doen we ons best om de meest ecologische beslissingen mogelijk te maken. We willen de aarde behouden, dus we hebben allemaal iets om op te staan en zodat metaforen geïnspireerd door de natuur mogelijk blijven voor toekomstige mensen. En dit alles van het stevig planten van onze voeten op de vloer!
